Espetxeetako Idazkaritza Nagusiak atzo erabaki zuen Hego Euskal Herriko, Madrilgo Erkidegoko, Errioxako, Zaragozako eta Valentziako espetxeetan komunikazio intimoak, familiarrak eta bizikidetzakoak bertan behera uztea, hau da, lokutorioan kristalarekin egiten ez direnak.
Bestalde, Etxerat Elkarteak kontrastatutako datuen arabera, vis a vis komunikazioak ere bertan behera utzi dituzte Jaen, Curtis, Daroca, Badajoz, El Dueso eta Puerto I espetxeetan. Ocañan eta Puerto III-n ere murrizketak daude. Eta Topaseko presoek koarentenak pairatzen dituzte. Datu horiek guztiak euskal presoen senide eta lagunen Etxerat elkarteak zabaldu zituen atzo.
Elkarteak adierazi zuenez, “euskal presoek eta haien senideok (gaur egun senideen %66ak 1.200 eta 2.200 km arteko bidaiak egin beharko ditu haien senide presoak bisitatzeko) emozio-karga handia jasaten ari gara, osasun-krisiaren ondorioz segurtasun-eza, urduritasuna, beldurra eta ezintasuna bizitzen ari garelako; izan ere, espetxeetan isolamendua areagotzen da”.
Egoera honen aurrean, Etxerat Elkarteak urruntzea lehenbailehen desaktibatzea eta nazioarteko erakundeek pandemiaren hasieran gomendatu zituzten neurriak aktibatzea eskatzen duen eskaera sozial nagusia bere egin du; hau da, hirugarren gradura iristeko baldintzak dituzten presoak, gaixotasun larriak dituztenak, arrisku-taldean daudenak eta 65 urte baino gehiago dituztenak askatzea.
Etxeratek dioenez, “PCR probak egin behar zaizkie preso guztiei, kalean egiten ari den bezala, birusa espetxeetan sar ez dadin eta komunikatzeko eskubidea eta osasunerako eskubidea duintasunez bermatzeko”.
Senideen elkartearen ustez, “berri ona da espetxe-osasunaren arloko eskumenak Foru Gobernuari eskualdatzea, horri esker, Nafarroako presoek, EAEkoek bezala, haien erkidegoko osasun publikoko zerbitzuak eskura ditzakete. Baina horretarako, presoek jatorrizko komunitateetan egon behar dute behingoz. Euskal presoek Euskal Herrian egon behar dute”.
